Emilia Smyczyńska urodziła się 22 lipca 1965 roku w Krotoszynie. Była absolwentką Szkoły Podstawowej nr 4 w Krotoszynie, a w 1984 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Krotoszynie. Swoją karierę zawodową rozpoczęła od 1 września 1984 w Szkole Podstawowej w Kobiernie, we wrześniu 1985 roku została przeniesiona do pracy w Szkole Podstawowej w Biadkach. Wkrótce założyła rodzinę i wychowywała dwójkę dzieci. Bycie żoną i mamą godziła z pracą zawodową i nauką. W 1986 r. ukończyła Studium Pedagogiczne w Kaliszu, a w 1990 roku ukończyła Akademię Wychowania Fizycznego w Poznaniu - specjalność nauczycielska. We wrześniu 1993 roku dołączyła do grona pedagogicznego Szkoły Podstawowej nr8 w Krotoszynie, niestety choroba spowodowała zakończenie kariery nauczycielskiej w marcu 2018 roku.
Pozostawiła w historii szkoły pięknie zapisaną kartę: sukcesy sportowe swoich uczniów, organizowane zawody i turnieje, festyny i uroczystości szkolne. Wyniki uzyskiwane przez podopiecznych z klas sportowych przełożyły się na wysokie miejsce „Ósemki” w rankingu na najbardziej usportowioną Szkołę Podstawową w Wielkopolsce pod patronatem SZS Wielkopolska Za swoje zaangażowanie kilkakrotnie została wyróżniona Nagrodą Dyrektora.
Zawsze z troską pochylała się nad tymi, którzy potrzebowali pomocy. Tylko wielki przyjaciel nie czeka na prośbę o pomoc, zawsze wspierała w potrzebie i w każdej najdrobniejszej sprawie. Umiała słuchać uczniów. Nigdy nie pozostawała obojętna wobec problemów i zwykłych radości. Cieszyła się autorytetem zarówno wśród uczniów, jak i grona pedagogicznego. Twoi dawni uczniowie do dziś ciepło i serdecznie Cię wspominają. Zawsze widziała w swoim otoczeniu piękno i estetykę, a swoimi sportowymi pasjami zaraziła wielu młodych ludzi. Kochała życie.
Żegnamy Cię, jako naszą serdeczną koleżankę i przyjaciółkę, członka szkolnej rodziny, wychowawcę wielu pokoleń młodzieży, niezwykle empatyczną, kochaną i kompetentną osobę, wspaniałego pedagoga z którą przepracowaliśmy wiele lat. Potrafiłaś wesprzeć dobrym słowem, wysłuchać, być przy drugim człowieku w smutku i radości. Nawet wtedy, kiedy borykałaś się ze swoją chorobą wprowadzałaś optymizm, dobry nastrój, chęć do pracy i życia.
Kochana Emilko,
za Twoją obecność wśród nas, za wszelkie dobro, troskę, miłość i przyjaźń –
w imieniu całej społeczności Ósemki – dziękuję. Przyjaciele nie odchodzą nigdy na zawsze, są z nami tak długo jak długo pamiętamy.
Byłaś, jesteś i będziesz na zawsze w naszych sercach. Spoczywaj w pokoju.
W imieniu społeczności szkoły Katarzyna Maciejewska
